“De drempel is de hoogste van de bergen.” Sloveens spreekwoord

Na een uitgebreid ontbijt op de parkeerplaats van de kabelbaan waar we de zonnestralen kwamen opzoeken, we volgen nog een tijdje de rivier Kamniška Bistrica alvorens af te buigen naar het oosten en weer naar het noorden in de richting van de gletsjervallei van Logarska Dolina.

De uitzichten op de weg zijn subliem en we vinden ze veel mooier voordat we het bord passeren dat de panoramische weg van Solčava aankondigt ! Zie dat de vallei waar we binnenkomen, beschreven als een van de mooiste gletsjervalleien. Het is zeker mooi, maar ik weet niet of dat rechtvaardigt dat de ingang van de vallei 8 € in rekening wordt gebracht?, hoewel deze kosten de kosten dekken die op de parkeerplaatsen in de vallei hadden kunnen staan ​​en dat het geld normaal gesproken wordt gebruikt voor de bescherming van natuurlijk en cultureel erfgoed, onderwijs van de lokale bevolking, duurzame ontwikkelingsprojecten in de gemeente, etc..

Logarska Dolina heeft twee aangrenzende valleien : Robanov Kot en Matkov Kot maar deze zijn alleen te voet bereikbaar. Ik zal ze onthouden voor een volgend bezoek., want deze keer lopen we maar tien minuten na het parkeren aan het einde van de vallei, gaan zien bij Rinka-watervallen, die valt van 90 meter, een van de hoogste van het land, maar niet bijzonder indrukwekkend om te zien. Aan de andere kant hebben we een leuke menselijke ontmoeting in het microscopisch kleine café hoog bij de waterval en blijven we lang praten met de minnares van de plaats..

Na het verlaten van de vallei, we draaien naar het westen en steken de grens over naar Oostenrijk, waar het uitzicht op de bergen en valleien bij elke bocht steeds ongelooflijker wordt. Jammer dat we op deze hoogte geen plek konden vinden om te overnachten. We moeten beginnen met de afdaling, wat lang is, steil en rookt letterlijk de remmen ! We zijn waarschijnlijk op tijd gestopt om een ​​ramp te voorkomen en we organiseren een koude snack terwijl we wachten tot de bloedplaatjes ook een koelere temperatuur hebben gevonden.

Het is eindelijk een paar kilometer nadat we weer Slovenië zijn binnengekomen dat we stoppen bij een kleine picknickplaats. Het panorama is nog steeds grandioos en de nacht brengt ons een onberekenbaar aantal sterren waardoor ik de eerste nachtfototests wil maken..

De temperatuur overtrof waarschijnlijk die van de nacht in le parc de Rakov Škocjan ! Het weer gaf voor het dorp in de vlakte onder ons een kleine -5°C. Maar goed gedekt, we kunnen de zonsopgang boven de bergketen bekijken voordat we onze afdaling beëindigen, landschappen doorkruisen altijd mooier dan de anderen.

Hier zijn we terug in de vlakte en de steden, de aankomst in die van Bled doet eerst de rillingen over onze rug lopen. Hier is een van de emblematische meren van Slovenië, degene die je waarschijnlijk op alle ansichtkaarten zult zien. Maar als gevolg hiervan wordt de plaats vervormd door een veelvoud aan hotels?, van restaurants en een massa toeristen zelfs eind september.

We zijn halverwege het verblijf en hier hebben we besloten om twee nachten te kamperen., om de voorzieningen te gebruiken en ook om een ​​uitvalsbasis te hebben om de omgeving te verkennen. De receptie is behoorlijk koud en we realiseren ons met teleurstelling dat er geen wasmachine is - maar vreemd genoeg een vaatwasser. Gelukkig, ondanks de trein die in de buurt passeert en de grootte van de camping, de omgeving is erg mooi, tussen de bergen, en we zijn aan de andere kant van het meer, weg van het cluster van gebouwen.

Na een verdiende douche, we vallen het pad n ° 6 . aan, direct naast de camping om naar een uitkijkpunt te klimmen bij 685 meter boven zeeniveau, een geweldige druppel in een uur om een ​​adembenemend uitzicht op het meer te hebben, het kasteel dat zich aan een klif vastklampt en vooral het eiland dat het beroemd heeft gemaakt. Als we naar beneden gaan, duwen we naar het Belvedere Paviljoen, een gebouw op pilaren van dertig meter hoog, voorheen afhankelijk van de achterliggende villa van Tito en nu een café, helaas gesloten, wat ons niet belet om te genieten van het uitzicht vanaf een van de balkontoegangen als we daar geen Kremsnita proeven, symbolisch dessert van Bled.

De volgende ochtend, na fatsoenlijk de rollende bakkerij te hebben beroofd die zich op de camping vestigt – Sloveense versie van de appelflap, verrassend minder vet dan de Franse versie, chocolade en vanille boemerang… – we nemen de richting van het Triglav Nationaal Park. Enige nationale park in het land, het is vernoemd naar de hoogste piek in Slovenië die culmineert in 2864 meter. Het is niet deze top die we besloten te beklimmen, maar de iets lagere van Viševnik at 2050 meter. Hiervoor vertrekken we niet vanaf de vlakte maar neemt Junior ons mee naar 1400 meter boven zeeniveau waar we hem laten staan ​​in een van de parkeergarages rondom het Ministerie van – geloof ik – Defensie. Er is een grote betalende parkeerplaats maar er is niets eerder gesignaleerd waar we ons vestigen en we hebben tot op heden geen boetes ontvangen.

De excursie begint direct met een goede drop, onder de billen lopen. De score is gegeven. Evenals het feit dat we ons waarschijnlijk geen zorgen hoeven te maken over slechte Sloveense markup, want wandelen is een van de favorieten van Slovenen en we zijn niet de enige. We hebben ruim twee uur nodig en een paar passages waar we onze vier ledematen gebruiken om de top van Viševnik . te bereiken. Al na een uur, het landschap dat zich onder ons ontvouwde was veelbelovend, maar bij aankomst en ondanks de aanwezigheid van een kleine groep die is opgezet voor een welverdiende lunchpauze, het uitzicht op 360 graden is adembenemend !

We houden nooit op met het bewonderen van het met sneeuw bedekte Triglav, hoewel het regelmatig wordt gemaskeerd door wolkenclusters, midden in andere bergen en open of beboste valleien. En zoals bijna iedereen, we gaan zitten om te snacken voordat we aan de afdaling beginnen. De meeste mensen gaan gewoon terug naar beneden zoals we omhoog gingen, maar we kozen voor de lus die, naast minder gewelddadig op de knieën, biedt ons ongelooflijke nieuwe uitzichten. Valleien, lage hoekmening van Viševnik, kleine stroom, wandelen in het bos, we nemen twee uur om terug te keren naar ons startpunt, uitgeput maar het hoofd nog vol bijzondere beelden.

Op de terugweg, we stoppen bij een wasserette in het dorp - het echte dorp Bled, niet het fictieve hotel vol?, où nous nous payons un tour sur les sièges massant installés en face des machines 😀 Le retour au lac est moins effrayant qu’hier, il y a moins de monde… ou alors nous nous sommes habitués. Nous profitons des douches et passons une fin de soirée tranquille avec un tour au restaurant en quête de la fameuse Kremsnita, mais encore raté ils n’en n’ont plus. Demain peut-être…

Une petite compilation en musique des vidéos sur les routes et dans les montagnes slovènes 😎

ah ja, j’avais oublié, nous sommes allés en Autriche aussi ! Bon, sur une quinzaine de kilomètres seulement 🙂

 

Encore une fois, nos yeux ont dégusté sévère. Pas autant que les pieds, mais tout de même, c’est vrai que par endroits la pente devait bien faire 60°, c’est chaud !

 

Effectivement les slovènes montent cette montagne avec leurs chiens ou bien leur nouveau-né comme une ballade matinale. Pour nous… me, c’était un peu plus haletant, mais le spectacle au bout de la grimpette valait largement deux infarctus 😉

 

J’ai tenté de lire un journal slovène dans la laverie, et j’ai bien compris… la date et les photos.

 

See ya

 

PS : la politique semble similaire dans de nombreux pays, la dame du café, je lui ai demandé qui était le politicien sur son journal sur la table et elle ne le connaissait point, tout en ajoutant qu’ils l’emmerdaient (les politiciens).