Philippe

Après une froide nuit sur l’aire de Desert Oak, nous voilà de retour à Alice Springs pour quelques heures. Nous avions déjà prévu de dormir à trente kilomètres de la ville sur le Tropique du Capricorne et la vitre arrière de TS nous le confirme puisqu’elle se met en grève de nouveau ! Ironiquement le carton que trouve Ronald pour remplacer la vitre le temps de rouler jusqu’à l’aire, affiche en grandes lettres noires « Handle with care, contain glass » – Manipuler avec précaution, contient du verre. 😕

Le matin du jeudi 9 Lipiec po tym, jak Ronald wyczyścił i nasmarował wszystkie mechaniczne części systemu bagażnika, okno podnosi się, a my nie jesteśmy pewni, że naprawdę znaleźliśmy problem ! Wznawiamy naszą podróż na Północ, przejście przez ziemię społeczności Anmatjere i małą stację Aileron, gdzie intronizują gigantyczne rzeźby rodziny Anmatjere : mężczyzna ma siedemnaście metrów wzrostu i waży osiem ton, obserwacja regionu ze szczytu wzgórza z 2005, kobieta i dziecko dodane w 2008, zawsze tego samego artysty Marka Egan.

Następnie Barrow Creek i jego stara stacja telegraficzna, w tym budowa linii transaustralijskiej zakończona w 1872 pozwoliło Australii na szybsze nawiązanie kontaktu z resztą świata, szczególnie Anglia. Krajobraz prawie się nie zmienia poza tym, że tusze kangurów zostały w mniejszym lub większym stopniu zastąpione przez wraki samochodów – holowanie ich na pewno kosztuje więcej niż kupno kolejnego ! – a czasem nawet kilka krów, które pewnie zapuszczały się zbyt blisko drogi – nie wszystkie gospodarstwa są ogrodzone, nieruchomości czasami rozciągające się na kilka tysięcy kilometrów.

Après avoir aperçu un extraterrestre dans la ville de Wycliffe Well – l’auto-proclamée capitale australienne des OVNI – nous nous arrêtons dans la petite réserve des étranges Devils Marbles, sur le site sacré des Karlu Karlu où les hommes des tribus Warlpiri, Warumungu, Kaytetye et Alyawarra orchestraient des cérémonies. Ces billes du diable ou rochers ronds sont les vestiges d’une masse de granit que le passage du temps érode lentement.

Plus d’une centaine de kilomètres après nous entrons dans la plus grande ville de la région de Barkly : Tennant Creek – 3000 habitants 😉 – établie en 1934 lors d’une tardive ruée vers l’or. Mamy tylko czas, aby połączyć się z Internetem przed zamknięciem centrum informacyjnego., dowiedzieć się, że znajomy zmarł z powodu powikłań po udarze. Uprzejmie, poparcie, pomocny, uśmiechnięty, to pierwsze przymiotniki, które przychodzą mi na myśl, kiedy myślę o Philippe. Teraz jesteśmy, jutro może więcej, jednocześnie nieistotne i niepowtarzalne. Nawet dzisiaj nasze myśli są z jego synem, jego towarzysza i wszystkim, którzy go znali.
To właśnie na miejscu Kunjarra wypijemy piwo ku jego pamięci i spędzimy noc.

The Pebbles to nieco podobne miejsce do Devils Marbles, ale jeśli to ostatnie było miejscem dla Aborygenów i ich ceremonii?, Kunjarra jest dla nich ogólnie zabroniona i mogą tam chodzić tylko aborygeńskie kobiety..

W piątek rano przerabiamy kilka kilometrów z powrotem, aby rozgałęzić się w kierunku jeziora Mary Ann, gdzie korzystamy z bezpłatnych pryszniców, zanim przejedziemy około sześćdziesięciu kilometrów i osiedlimy się w okolicy Attack Creek na popołudniowy odpoczynek po większości pięciuset kilometrów wczorajszej drogi.

Im bardziej zbliżamy się do regionu Top End im wyższy poziom rtęci unosi się w termometrze i jazda po południu staje się spoconą przygodą. sobota 11 Lipiec zatrzymujemy się w szczerym polu na prawdopodobnie starej autostradzie Stuartów?, schronienie w kruchym cieniu eukaliptusa. Noc przynosi nam świeżość, ale także powrót komarów tak licznych na tropikalnej północy. Następnego dnia wyruszamy w drogę nieco wcześniej, aby móc skorzystać ze względnej świeżości wczesnych godzin porannych.. Mijamy Daly Waters, znany z pubu założonego w 1930 na ściany pokryte słowami przechodzących ludzi, ale trochę za wcześnie, żeby zatrzymać się na piwo. Le pub de la Larrimah un peu plus loin connaît le même sort et nous nous contentons de jeter un œil sur sa Panthère Rose géante à côté d’une bière bouteille de plus de quatre mètres de haut.

A Matarranka nous visitons brièvement sa source d’eau chaude car si l’eau est bonne et sa couleur très jolie, le petit cours d’eau est aussi rempli qu’une piscine municipale en été ! Ce sera pareil à Bitter Springs où nous parcourons la petite marche qui en fait le tour, observant depuis les plateformes au-dessus de l’eau cet étrange espèce en train de buller : l’Homme. 😉

Zatrzymujemy się na chwilę w mieście Katherine na zakupy i stwierdzamy, że musi to być miasto na Terytorium Północnym, w którym występuje najwięcej aborygeńskich problemów związanych z piciem, ponieważ w każdym sklepie z butelkami jest kilku policjantów – w Australii alkohol jest sprzedawany w sklepach specjalistycznych, nie możesz tego znaleźć w dużych supermarketach. Pytają o dowód i gdzie planujemy spożywać zakupiony alkohol, pytanie, na które odpowiada Ronald : " W moim samochodzie. »… i po przerwie dodaje « Kiedy wieczorem zatrzymujemy się na postoju ! » Oui parce que dire à un policier que tu prévois de boire au volant ça fait désordre ! 😀

Nous remettons la visite de la région à plus tard puisque nous sommes obligés de repasser par là pour prendre la direction de l’Australie Occidentale et faisons quelques kilomètres pour trouver une place dans le bush où passer la nuit… et boire les bières ! 😉

poniedziałek 13 juillet la vitre fait de nouveau des siennes le matin puis plus tard dans la ville de Pine Creek où nous faisons le plein d’eau après avoir jeté un œil sur l’ancienne mine d’or transformée en lac en 1993 – il leur a fallu 6800 mégalitres d’eau et quatorze mois pour remplir la fosse. Na drodze krajobraz jest zawsze taki sam, z wyjątkiem pojawiających się tu i ówdzie małych palm, które mówią nam, że jesteśmy z powrotem w tropikach.. W spokojnym miasteczku Batchelor korzystamy z Wi-Fi – za opłatą, 1$ piętnaście minut – z biblioteki, aby poszukać pobliskiego hosta HelpX. Natrafiamy na profil pary prowadzącej kawiarnię w pobliskim Parku Narodowym Litchfield i postanawiamy udać się prosto tam.. Właściciele wyjechali i wrócą dopiero jutro rano, nieważne, że planowaliśmy spędzić noc w parku?. Teren Wangi Falls jest już pełny i spędzimy noc na prywatnym kempingu obok – 25$ zamiast 6$ wymagane na terenach parku.

e tak, znowu smutek. Straciłem przyjaciela o dobrym smaku rocka & rolka.

Ogromny kochanek Perkins, Santana, Jim Croce, kamienie, Drzwi i wydajemy ich tony, był także szalonym perkusistą w grupie reggae The Chillers : Filou, bardzo dziękuję za to, czego mnie nauczyłeś.

Te myśli, skradziony z drogi, po raz kolejny urozmaica o kilometr, towarzyszyć mi w naszej podróży. Chciałbym cię znowu zobaczyć przyjacielu, całuję Cię !

Akt mówienia – wypiję je [piwa] w samochodzie, me semblait une bonne idée et logique sur le moment, vu que je les bois toujours dans (ou autour de) la voiture … Question d’habitude 🙂