“He tangata takahi manuhiri, he marae puehu.” nieuwe Proverbe

Quand un troupeau de moutons vient vers vous sur une route de campagne, que devriez-vous faire ? Première question du test théorique de conduite de notre nouveau pays. Niet, niet, je ne repasse pas le permis de conduire, je me renseignais juste sur les règles pour les jeunes conducteurs dans cette contrée où il y a plus de moutons que d’habitants. 😀

Après un dernier dîner et petit-déjeuner avec nos amis australiens, nous sommes déposés le mardi 15 janvier au matin à l’aéroport de Gold Coast où nous attend un vol d’environ trois heures pour la ville d’Auckland en Nouvelle-Zélande.
ja, voor degenen aan wie de informatie niet gelekt, we zullen de volgende maand te besteden aan Aotearoa, het Land van de Lange Witte Wolk als benoemde Kupe, Polynesische ontdekkingsreiziger, historische of mythische, dat zou de eerste om deze eilanden te ontdekken zijn geweest. Vierhonderd jaar later, vroeg 1300, verschillende Polynesische laten hun eilanden aan boord van grote waka - kano - en brengen mensen in dit nieuwe land, het ontwikkelen van hun eigen cultuur, taal en tradities. Hedendaagse Maori kunnen hun stamboom traceren - Whakapapa - naar voorouders. Het land krijgt de naam Nieuw Zeeland in 1642 door de Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman.

De douaneaangiften maar met een verhoogde zorg - waakzaam, ze hebben vele wetten import - en we hebben het geluk, voor onze eerste Couchsurfing ervaring, struikelden te hebben op een host die zo vriendelijk aangeboden om ons op te halen.
CouchSurfing - letterlijk surfen op een bank, het is een beetje zoals HelpX behalve dat het eerder het oplossen van problemen, een bank voor een nacht of meer, in plaats van eigenlijke installatie zouden we kunnen zeggen. In feite couch, er is alles en we hebben onze eigen kamer. Het huis van onze gastheer is uitgebreid met bijna 180 graden uitzicht op de Zuid Auckland ; we zes reizigers hier, het geven van een vriendelijk hostel volgende.

We geplande vier nachten in de hoop dat zal genoeg zijn om een ​​auto te vinden en beginnen onze tocht. Ons hotel staat vol met goede adviezen en we dégotons gecertificeerde minivan zelfstandige (toegerust om leefbaar te zijn en voldoen aan bepaalde criteria zoals draagbare toiletten en schoon en afvalwater jerrycans) in twee dagen ! Twee dagen dat we een indrukwekkend aantal van het openbaar vervoer hebben genomen om de dealers te bezoeken en hebben zelfs bezocht door de Auckland City, dat alles groot en aangenaam, niettemin een stad.
Als ik technische informatie toe te voegen in een speciale pagina, Ik moet de informele en vol vertrouwen kant van Nieuw-Zeeland noemen. Trein controller die u controle als je niet beweren dat zijn zelfs, de autoverkoper die laat je gaan met het voertuig nog niet zo betaald u kunt het brengen tot een inspectie van de volgende ochtend.

vrijdag 18 krijgen we de auto, delen een maaltijd met onze gastheer die we ontdekken dat we een pizza korst met bloemkool kan maken, vanwege zijn ketogeen dieet. Verrassend maar zeer goed. En de volgende morgen hier zijn we weer zelf. Les deux jours suivants vont être un peu éreintants, Het zien van ons in verschillende bedrijven om ons nieuwe huisje op wielen te ontwikkelen.

Auckland, zoals Sydney heeft ook zijn Harbour Bridge, we nemen naar het noorden, de snelweg 1 die we voorkomen dat het enige gedeelte door het betalen van een omweg oceaan voor het plezier van onze ogen. Notre première étape est la grotte de Waipu que nous rejoignons après cinq kilomètres de route non goudronnée. Deze weg herinnert ons een woestijn track in West-Australië, waarna we alleen gedacht, maar Nay het gebied is overvol met de lokale bevolking en toeristen !

We besloten om eerst te eten om een ​​kans om alleen te zijn in de grot te krijgen, omdat sommige onderneming er een maximum zaklamp niet te weten of de grot is prachtig door zelf, het is het uitschakelen van elke lichtbron is zijn geheim onthult.
Bereid uw lampen, want binnen is het totale duisternis, waterdicht schoeisel in de aangrijpende zool om uitglijden te voorkomen op de modder en korte broek, omdat het waterpeil kan opstaan ​​tot aan de knieën, ja, ja, voelt u zich in de schoenen van een speleoloog ! 😀

De ingang van de grootste grot ontvangt nog steeds de ondergaande zon, markeren stalactieten en stalagmieten die te vullen. De rivier wijst de weg naar voren en eerdere bezoekers hebben stenen over te steken drie keer droog geplaatst. Reeds hier kunnen we uit onze lampen te schakelen, maar door het volgen van een tunnel aan de linkerkant om waar het plafond daalt zo laag dat de verhuizing doet meer dan een meter hoog, dat we ontdekken het wonder schijnt tapijt die lijken op de sterrenbeelden opnieuw van de hemel op die van de grot.

We zijn niet geheel alleen maar ten volle te profiteren van het moment. S’il y a trop de lumière, les vers luisants s’éteignent et il faut alors attendre un moment pour qu’ils osent luire de nouveau. J’y retourne le lendemain aux aurores et savoure cette fois-ci plus d’une heure en solo pour tenter de prendre quelques clichés en jouant avec ma torche pour vous donner, lecteurs, une idée du lieu 😎 !

Nous poursuivons vers le Nord et la Baie des Îles, s’éloignant de la nationale pour longer la côte après le village d’Otonga. De weg is lang, maar biedt een prachtig uitzicht over de baaien met elkaar verbonden : Helena, Mohei, Taupiri, Battlefield ... Een Okiato, eerste hoofdstad van het land 1840 naar 41, nemen we de ferry - $12 - Paihia, het vermijden van een omweg over de weg.

Het is in deze baai zijn de eerste Europeanen om zich te vestigen in 1769 met de komst van het Engels navigator James Cook. in 1840 het Verdrag van Waitangi werd ondertekend, in de gelijknamige stad, tussen Maori stamhoofden en de Britse Kroon, het maken van Nieuw-Zeeland een kolonie van het rijk dat een onafhankelijke natie in zal worden 1947. Een verdrag dat een partnerschap impliciete, Bescherming en participatie tussen beide partijen, maar een aantal andere begrippen kan onduidelijk gebleven Maori van de periode en de verkoop van hun grond aan kolonisten uiteindelijk oorlogen beginnen tussen 1845 en 1872 aan het eind waarvan inheemse verliezen het grootste deel van hun bezittingen. vandaag, een aantal IWI - tribale - blijven onderhandelen met de overheid om te proberen om de breuken op te lossen door de Kroon.

Na een nacht in de buurt van Kerikeri brunch in het charmante dorpje Mangonui in Doubtless Bay, maken we terugkeren tweehonderd kilometer naar het Cape Reinga met uitzicht op het water biedt aan beide zijden te krijgen, groene heuvels geleidelijk plaats voor zandduinen. Bij Kaap - die, hoewel vaak beschouwd als de meest punt in het noorden is niet echt, deze cursus is er juist wel de Noord-Kaap, maar is niet bereikbaar via de weg - we kunnen de tegenkrachten van de Tasman Zee te zien in het westen en de zuidelijke Stille Oceaan ten oosten. De Maori traditie leert dat de Kaap is de plaats waar de geesten van de doden voor Hawaiki, hun mythische voorouderlijk geboorteland, de plaats wordt beschouwd tapu - heilig.

Nous passons notre troisième nuit sur une superbe aire dans la forêt de Raetea, près d’une rivière qui rend le paysage charmant mais attire le soir une nuée de moucherons ravis de nous déguster. 😕 Mardi 22 Januari was onze laatste dag op de Twin Coast Discovery Highways, dit keer langs de westkust, steken we de Waipoua Kauri Forest na de kruising met de veerboot - $22 - een andere arm van de zee, Hokianga Harbour. Endemische conifeer reeds door ontbossing misbruikt lijden aan een ziekte voor de komende jaren 1970 en worden vandaag de dag grotendeels beschermd.

Het einde van deze inleiding naar Nieuw-Zeeland zou moeten eindigen met een eenvoudige kruising van Auckland aan het hoofd naar het schiereiland Coromandel, maar de gezondheid van de heer anders beslist en we hebben net toegevoegd aan onze road trip twee dagen in Middlemore ziekenhuis. Après avoir testé pour vous les services de santé écossais, nous voilà en train de tester ceux néo-zélandais. Un sans faute pour les deux ! J’ai à peine le temps de garer la voiture qu’il est déjà pris en charge et tout le monde est charmant, prévenant, soucieux de notre bien-être – oui, ja, du mien aussi.
Pas d’affolement, tout va bien. 😉 Attachez vos ceintures, nous poursuivrons bientôt la route !

Vend guitare acoustique, de marque Tanglewood au son délicieux, chapeau avec des plumes d’oiseaux australiens, un sac de voyage 70l, une paire de chaussures et un Rubik’s cube sur usé dont il manque deux cases.

Le tout pour la modique somme de cinq cent dollars, une affaire… Ben quoi ? C’est que j’ai des frais d’hospitalisation à payer moi 😉

 

Blague à part, ce pays est plein de gens sympathiques et c’est vrai que, malgré des apparitions (voire des journées entières) de notre astre favori, il donne l’impression d’avoir un nuage étendu tout du long, a moins d’avoir confondu avec les autres moutons 🙂

Traduction du titre de l’article : “Une personne qui maltraite son invité a un Marae poussiéreux”. Ce proverbe montre l’importance de Manaakitanga – hospitalité – dans la société et la culture Māori. Le Marae est un ensemble de bâtiments sculptés et de terrains appartenant à l’iwi locale, au hapū – clan – ou à la whānau – famille. Ils sont utilisés pour des réunions, célébrations, funérailles, ateliers éducatifs et autres évènements importants.