“De jongeren die zich tot het huis beperken, hebben altijd een bekrompen geest.” William Shakespeare

Met de magie van internet en uitstelgedrag reizen we door tijd en ruimte : laten we even weggaan de maand februari 2019 en de nieuw-Zeeland voor een herfstvakantie 2022 zonder door de eerste te gaan.

Na elf jaar goede en trouwe dienst, TNT heeft zijn plaats nagelaten aan een jongere - zes jaar jonger dan hij - een beetje ruimer en comfortabeler. We hebben hem meteen meegenomen om zich in de herfst te bewijzen 2021 in de oostelijke Pyreneeën, maar het is ook niet deze ontsnapping waar ik je over ga vertellen.

Niet, in deze donderdagochtend 15 September, het is naar het oosten dat we zullen rollen, om niet beperkt te blijven tot het Biotois-huis. Links voor de arbeiders, we ontbijten op een rustplaats op de Italiaanse snelweg. De reis begint goed, ze hebben veganistische croissants? ! Voor Genua gaan we naar het noorden en dan weer naar het oosten : Genoegen, Cremona, Brescia en tenslotte het Gardameer, onze eerste stap op een lange weg van iets meer dan zevenhonderd kilometer.

Sirmione, de stad op het schiereiland van het meer, we vinden het helemaal niet leuk, overladen met toeristen, we hebben de indruk midden in het zomerseizoen aan de Côte d'Azur te zijn. We rennen er heel snel van weg om hoogte te winnen, de beklimming van de berg San Giorgio aan de oostkant en het is in de buurt van het gelijknamige klooster dat we zullen overnachten. Het uitzicht op het meer als je wakker wordt is veel mooier dan beneden en naar het noorden, de kusten lijken wilder te worden.

Onze etappekeuze was strategisch en het stelt ons in staat om de volgende ochtend snel in Verona te zijn zonder de snelweg te nemen. In eerste instantie niet erg vrolijk door de agglomeratie, we gaan rond de wal van de oude stad op zoek naar een parkeerplaats niet te ver weg en gratis indien mogelijk. We vinden het in een steegje loodrecht op de Via Marsala en vertrekken te voet om de stad van liefhebbers van Verona te ontdekken.

Als de tragedie van Shakespeare pure fictie is, heeft hij hier nooit een voet gezet, de historische overblijfselen zijn echt. We steken de Stenen Brug over de rivier de Adige over en laten ons even verdwalen in de stille steegjes, voordat we de menigte vinden die ons naar Piazza delle Erbe . brengt, het oudste plein van de stad.

We gluren nauwelijks naar de binnenplaats waar toeristen samenkomen om foto's te maken van een balkon dat in de jaren dertig is toegevoegd. Spelen op het geluid van twee achternamen, fictie verweven met realiteit : van de hoed, een familie van Italiaanse adel die het huis en Capuleti . bouwde, De denkbeeldige familie van Juliette.

We zoeken liever een klein restaurant weg van de drukte, terwijl we in de buurt van het Piazza dei Signori zijn - waarop onder andere het standbeeld van Dante staat - waar we bier en lasagne proeven voordat we een rondleiding door de arena maken, bijna tweeduizend jaar oud. Op de terugweg passeren we een reproductie van de reproductie van het balkon : l’hôtel Giulietta Romeo 😆 avant de continuer à nous perdre dans les ruelles, longeant de loin en loin l’Adige. Nous n’aurons pas tout vu de Vérone mais cette balade sans but nous a fait bien aimer la ville historique.

De retour sur l’autoroute, tout le monde a l’occasion de prendre une douche : nous dans une aire de repos italienne, Junior – le camping-car – sous une pluie battante dont nous laissons le plus fort derrière nous avant de s’arrêter dans le village de San Stino di Livenza. Choisi presque au hasard pour y passer la nuit, nous élisons domicile sur un parking entouré de verdure près de l’église, qui n’en finira pas de nous sonner les cloches !

Demain il ne nous restera qu’un peu plus de cent kilomètres pour atteindre notre véritable destination : la Slovénie, dont nous avons prévu de sillonner une partie pendant une bonne semaine. 🙂

 

Ah ! Les autoroutes italiennes, ou comment renouveler ses amortisseurs tous les ans ! Bon, ils font des efforts, ils installent des lavoirs tout neufs (les panneaux affichent lavori sur presque un tiers du trajet!) Allez, je suis mauvaise langue, enfin ça se discute mais je ne sais pas dans laquelle ; elles s’améliorent et se transforment en 3 voies flambant neuves par endroits 🙂

 

Le petit nouveau, ben il a même fait du 4×4 dans un parking sauvage (gratuit mais très plein !) a trois niveaux de difficultés (rochers, trous, nids d’autruche) en pleine ville, d’où nous sommes ressortis au bout d’au moins 20mn de sueurs froides, enfin surtout moi.

 

Laissant la dernière canicule de la saison derrière nous, nous sommes enchantés de retrouver un essaim de moustiques venus des larges steppes entourant cette assez tonitruante église.

 

See ya!

 

PS : Bon ok, lavori veut dire travaux 😉