“Vrijheid, Het is om te kunnen kiezen welke men zal de slaaf.” Jeanne Moreau

Terwijl sommige van onze landgenoten zijn snel aan het voorbereiden om te vieren de 14 Juli, au cœur du parc national de Litchfield We ontmoeten Louise en Julian op Litchfield Café - die buffetten voor de busladingen toeristen - organiseert voordat u zich tot een week van HelpX van girale verbinden omdat we moeten eerst gaan naar Darwin te kopen twee nieuwe banden - ah ja en bezoek ! We verlaten het park na een reis naar hun tweede handel : Wangi het Café, waar Kali en Rémi, twee Franse ambtenaren wachten op een Visa Sponsorship, presenteren we de Franse team ... zoniet een Duitse aan het begin en een Taiwanese.

Op weg naar de koffie ...

En cuisine

Als Australische steden zijn vrij jong, Darwin is helaas nog meer naar aanleiding van de Japanse bombardementen van de Tweede Wereldoorlog en de cycloon Tracy in 1974 die bijna drie kwart van de gebouwen verwoest. We zullen niet lang blijven, we slechts een truc op de straten en een halte aan de kust hebben we niet meer gezien sinds Bloomfield. Het was in de nabijgelegen stad Palmerston maken we een afspraak volgende week twee nieuwe banden aan de voorzijde Ktyres installeren - Coles eigendom Kmart keten. We zouden inhoud gereviseerd banden zijn geweest, maar dat bestaat niet in het noorden van Australië, de hitte van het asfalt een tweede kans om rubber niet geven ! We zijn terug in het nationale park in de tijd naar de avond maaltijd met het hele team te delen “helper” en ons naar onze Donga : ingerichte container.

Kookaburra bleu

glossy Ibis

Le lendemain Monsieur part travailler en cuisine au Wangi Café alors que je reste au Litchfield pour aider à la préparation du buffet. Si je dis travailler c’est qu’ils demandent six heures par jour pendant cinq jours, ce que nous considérons être un peu trop pour du simple HelpX mais nous profitons du cadre et des soirées dans ma langue natale en attendant notre rendez-vous du 21. Sur le site nous croisons des wallabies, un brillant ibis falcinelle ainsi qu’un silencieux mâle kookaburra et nous évitons les tas de feuilles mortes où la vipère de la mort aime bien se lover. Après trois jours au buffet, je joue le commis de Monsieur le samedi 18 et tiens la galerie d’art aborigène le dimanche : journée tranquille – trois ventes 🙂 – qui me laisse tout le temps de lire plusieurs petits livres sur l’interprétation de l’art aborigène, les boomerangs, l’histoire du Temps du Rêve puis du Serpent Arc-en-ciel pendant que Monsieur cuisine des burgers.

Florence Falls

Tolmer Falls

Maandag 20 juillet c’est notre week-end et nous partons en vadrouille avec l’une de nos collègues pour visiter le parc dans lequel nous vivons depuis cinq jours mais dont nous n’avons rien vu d’autre que la route entre les deux cafés ! Nous remontons la route principale pour un tour au Florence Falls où nous arrivons à temps pour voir un plongeur fou – visible sur la photo 😉 – et au Buley Rockhole bien trop surpeuplé pour que nous en profitions. Aan de overkant is de Swamp Tabletop verlaten bipeds maar vol met dierlijk leven.

Buley Rockhole

Tjaynera Falls

Na een stop bij hoge Tolmer Falls – stroompje water in dit seizoen – we committeren aan het spoor leidt naar Sandy Creek Falls en Tjaynera waar we naar een rivier die niets te maken met korte en ondiepe hebben we meegenomen heeft oversteken op de weg tussen Cape Tribulation en Bloomfield Queensland. Degene die voor ons staat veertig centimeter diep, enkele meters lang en waarschijnlijk krokodillen in het hoge gras langs de passage. We bereiken de andere kant zonder incidenten en voeten altijd droog te blijven op het golvende en rotsachtig pad naar het kamp van Sandy Creek, waar een mars van zeven kilometer nam ons mee naar een klein paradijs waar we genieten van sandwiches en zwemmen.

Terug naar de basis voor onze laatste nacht, na een blik op Wangi Falls die eruit ziet als een gemeentelijk zwembad met al die toeristen, morgen rijden we naar Palmerston en eenmaal geïnstalleerd banden richting Kakadu National Park.

Hij belde een bel koe om ons te laten weten dat het eten klaar was, grote tafel voor twintig mensen, indien deze niet, avec toujours le même gratin de légumes, mais des viandes variables. Il exploitait un peu les jeunes voyageurs en quête de second visa, du coup, quand nous partîmes nous fûmes suivis d’au moins cinq personnes !

Soirées belote avec les françaises, le camion pourri jusqu’à la moelle, les porcs qui récupèrent les restes, l’internet au lance-pierres … Pas mal dans l’ensemble, mais le top c’était les douches extérieures où on te voit les pieds et la tête 😉

Ca et la nage avec des crocodiles aux chutes de Sandy Creek !