'Zelfs de glorie van de rivier eindigt bij de zee.' Russisch spreekwoord

Op vrijdag 7 op de ochtend van augustus we eindigen onze laatste vruchten, maar moeten ons scheiden van de resterende teentjes knoflook aan de grens, West-Australië accepteert geen de invoer van honing, vruchten of groenten, vis, noten... Van terug in de herkomst van Ronald verlaten we de Victoria Highway voor een mooie omweg van dertig kilometer naar het grootste meer in het zuidelijk halfrond door mens. De wateren van Lake Argyle, blijft duizenden dieren, worden vastgehouden door de Ord River dam gebouwd in 1973, die voorziet waterkrachtcentrale sinds 1996 de steden van Wyndham en Kununurra.

In het laatste stoppen we voor een aantal winkels en een laatste ronde op de Adviesdienst Verkeer en Vervoer voor mij ; gewoon de tijd te willen zijn haar te scheuren : Ik kon het rijexamen pas na het vinden van niet minder dan vijf officiële papieren bewijzen mijn identiteit, gevulde drie vormen en betaalt de transfersom, dat ik niet in de Northern Territory hebben gehad. Mais j’apprends alors que l’Australie Occidentale est le seul État qui ne donne pas le permis après le test de conduite, il faut encore attendre six mois et passer un troisième examen sur ordinateur… Je ne sais pas encore où je serai en février 2016 mais probablement pas en Australie. Enfin merci pour les informations et la surprise en regardant la pendule du Département des Transports de voir que notre journée vient de se rallonger d’une heure et demie : nous avons changé de zone, plus que six heures de différence avec la France. 😉

Puisque nous avons du rab pour faire les touristes, we verachten de kleine Mirima National Park, dat twaalf dollars nodig om binnen te komen en een wandeling naar het standpunt van Kelly's Knop om een ​​voorbeeld hoogte Kununurra, niets bijzonders. We verlaten de stad en de rit naar de kruising van de snelwegen van Victoria en Great Northern, waar we achter de rest gebied een beetje te druk voor onze smaak. richting Wyndham, laten we de hoofdweg voor een paar kilometer op de Gibb River Road, niet dat we gaan meer dan vijfhonderd kilometer spoor loopt door de regio Kimberley doen, maar gewoon om een ​​rustige plek voor de nacht. Rustig tot ongeveer drieëntwintig uur wanneer we gewekt door een zeer beleefde boer legt het jammer dat we daar niet kunnen blijven, een verhaal van ontsnapte koeien, lokken of val die we niet volledig hebben opgenomen in onze halfslaap. Iedereen verontschuldigt zich en vertelt ons een plaats een beetje verder, altijd op zijn land waar we de nacht door te brengen zonder zorgen.

Met de tijd verandering staan ​​we de volgende dag om zes uur en neem de gelegenheid om Wyndham vroeg bezoeken : de dode stad heeft weinig belang, zo niet zijn opvatting over Five Rivers driehonderddertig meter, die biedt een van de panorama's adembenemende : de Golf van Cambridge en de vijf rivieren : koning, woord, Durack, Forrest, Pinksteren. De weg gaat niet verder dan het Wyndham en we nemen het zuiden richting met een stop bij het water hole Grotto die we afdalen honderddertig stappen om te genieten van de enige plek voor een tijdje. De komst van andere toeristen revival ons op de weg in het midden van een rotsachtige landschap in temperaturen tussen en vijfendertig dertig graden.

Na Halls Creek, verandert het landschap langzaam, de rotsen worden enkele keien die op sommige plaatsen meer dan enkele vierkante meters uit te breiden zonder een grassprietje, het geven van een woestijnachtig landschap te plat. Na alle grote zandwoestijn is niet ver, zuidelijke. Maar er zijn ook nieuw voor de schaarse vegetatie, een boom die we zagen in Katherine, maar komt vaker voor bij Kimberley waarin het emblematische : de boab. waarschijnlijke snelkoppeling naam baobab, is de Australische species van het geslacht Adansonia, Waarschijnlijk kwamen met water geleden 190 miljoen jaar van het eiland Madagaskar, die zes verschillende soorten heeft, een andere bekende wezen in Afrika.

We maken een omweg door de eerste stad in de Kimberley gevestigde 1883 : Derby en vijfduizend inwoners, bekend om zijn enorme boab ooit gebruikt als een gevangenis-boom. Ook vinden we de oceaan en het einde - of het begin, alles hangt af van het perspectief ! – de Gibb River Road die ons verlanglijstje toegetreden – lijst van dingen te doen voordat je sterft.

dinsdag 11 Augustus we wielen en voeten op de westkust van Australië, aankomst in de stad van Broome met haar parels - uitgebuit sinds ongeveer het jaar 1880 - En zijn 15.500 inwoners. Wij voeren onze kleine ritueel stad : pick-up gratis toeristische brochures Information Center, hen vragen waar zijn de gratis Wi-Fi-hotspots indien beschikbaar, op dit punt Wi-Fi om - in dit geval de bibliotheek, tanken bij de goedkoopste station, wat boodschappen in Coles bezoeken dan de rest van het pand ! We genieten van een moment in het turquoise water van Roebuck Bay en ontmoeten op de parkeerplaats van de Iris Beach, John en hun vriend spuigaten, de Toulouse ganzen gered van een maagsonde, reizen door van als ze niet zelf betrekken van hun schip 1939 en proberen om het bewustzijn van de gevaren die een bedreiging voor de Great Barrier Reef te verhogen.

We brengen de nacht door vijfendertig kilometer ten noorden van Broome op Willie Creek gebied gelegen aan het einde van een spoor. De volgende dag we helpen om zowel de Franse als van dichtgeslibde, dan praten met hen tot vroeg in de middag. Ze zijn voor enkele maanden op Broome en we geven gratis douches van de stad in Cable Beach, waar we hebben genoeg om rond te gaan voor het verlaten van het gebied om de afdaling te beginnen uit de West Coast. De meer dan vijfhonderd kilometer tussen Broome en Port Hedland zijn vrij eentonig, maar onze 's avonds en' s ochtends worden bezet door een jacht dat we denken termieten, dat in de tent wonen ! Zo groot als een vingerkootje, we identificeren hun geluiden, Het zal ons een paar dagen om zich te ontdoen.

De tweede anekdote op dit gedeelte van de weg is onze stop Pardoo Roadhouse rechtvaardigt de tien dollar van zijn tas 5 kilo ijs doordat ze in een afgelegen gebied, in de loop weg van de beschaving en levert ... Port Hedland is iets meer dan honderd kilometer, we zijn op de belangrijkste wegen van de staat, même au beau milieu du pays, sur une piste de terre et à des centaines de kilomètres d’un supermarché nous avons trouvé de la glace moins chère ! L’achat de glaçons attend notre arrivée dans la ville minière de Port Hedland où nous faisons également quelques courses dans le centre commercial de South Hedland et utilisons le Wi-Fi du MacDonald… Toutes les caractéristiques d’une région lointaine et sauvage ! 😀

Mon ail à 19,56$AUSD le kilo, putain ! Euh … I mean fuck !! Bon, ils n’ont pas trouvé les trois kilos de cocaïne, pfffiou … J’ai eu chaud !

J’ai eu chaud autour du lac Argyle aussi, qui tient son nom d’une ancienne « homestead » de fermiers-settlers, qui aurait été engloutie (enfin sur une période de deux ans !), si l’on n’avait pas reconstitué brique par brique ce ranch australien en dehors du futur (énorme) plan d’eau.

Stations d’élevage de bétail perdues au milieu de nulle part dans les années 1870, c’étaient des pionniers (après les prisonniers!) qui menaient une dure vie (hommes et femmes (des fois seules)) dans une rude contrée, ben vous savez quoi … La famille s’appelait McDonalds 🙂

Il y avait tout de même une montagne de sel dans le port (d’Hedland), c’est pas rien !

Putain de termites ! I mean … fuckin termites !!!

C’était le Modéré de Ronald 😉