“De projecten zijn de beloften de verbeelding gemaakt in het hart.” Jean-Louis Vaudoyer

Dinsdag zou een dag als alle andere in het Apple oprapen, behalve dat we vragen om eerder eindigen omdat we tot Launceston samenvouwen moeten. Tijdens zijn reis van pubs is er bijna een maand, Ronald zei dat hij een musicus was, quelques jours après le patron du Royal Oak Hotel l’a appelé pour lui demander s’il pouvait jouer le soir du 10 Maart - zonder zelfs horen !

Howlin' live in Ron!

Ronald in het Royal Oak Hotel

Om 9:00 pm, We zijn begroet door Tim de barman, eerst en vooral maakt ons genieten van gratis verschillende Tasmaanse bieren. Het blijft voor twee uur van de show voor een publiek van passage en blij stamgasten. Naast de gratis bieren, Terwijl we hadden gepland om te slapen een paar uur in de auto voordat hij terugkeerde naar Parramatta Creek Orchard, Tim biedt ons een kamer op de verdieping, toestaan van ons om te slapen van middernacht tot vijf uur in een echte bed ! Twee honderd dollars betaald spullen, Wat we doen niet eens in geslaagd te doen in een dag van plukken ! 😀

Ronald op het podium

Achter de bar

Picken zullen nog steeds niet gemakkelijk woensdag, met name als wij in gangpaden waar u selecteert halen de appels omdat ze niet klaar voor de oogst in tegenstelling tot andere rijen waar zowat zonder na te denken.

Wij zijn gelukkig dat de 14 Maart vakantie en na een goede lunch-groothandel, Ik neem Ronald in een opslag van de muziek in Devonport voor haar verjaardag. Zondag avond zullen we een biertje drinken in de Forth kroeg waar tijdens de pauze van de muziekgroep de baas Ronald kunt te spelen drie van zijn stukken.

De trekker en onze machine

Sluiting van een aanhangwagen

Onze drie dagen in de appels gaan in de regen en we zijn erg blij toen Suzie ons op om ons te vertellen roept dat we zijn vanaf zaterdag 21 Maart in aardappelen, betaald 18,97 netto $ per uur.
Een laatste ronde in Devonport voor een douche en een wasserij - waar wij recroisons onze collega's van aardbeien, Het is klein Tasmanië ! – vervolgens rijden we naar het gebied van Bracknell, Als de aardappel ligt veld net ten zuiden van Longford op de boerderij van Panshanger.

Ronald, aardappel picker

Claire, aardappel picker

Door de tweede dag vragen we Max, onze vriendelijke chauffeur van trekker – zelfs bij de geringste mechanische bezorgdheid begrepen zweren aan de vier hoeken van het veld… façon de parler car le champ est rond 😛 – Als we op het terrein kunt kamperen : Geen probleem ! Als er water noch elektriciteit, Het is veel handiger, omdat ze meestal tussen negen en elf uur dagen. Ondanks de lengte van het werk is zelf vrij rustig, We zijn drie aan de achterzijde van de trekker in een maaimachine om naar te kijken aardappelen schuiven : Het is noodzakelijk om de keien, SOD, planten of nog steeds te groen knollen. Deze extravagante shapes worden geaccepteerd omdat alle eindigt in chips. Tussen de rustige momenten, de haast en de sluiting van de aanhangwagens die komen en gaan overdag, de laatste plaatsvindt vrij snel. Onze collega's, die we zijn zelfs in staat om te reizen : Queensland, Maleisië, Japan, Californië… Handschoenen, masker, Hoed ons beschermen maar we goed stoffige dag eindigen.

Het tapijt (verklaring over de afbeelding)

Tot laat in de avond....

Gelukkig zo snel als het regent we werken niet en kan gaan naar de Launceston cataract waar warme en gratis douchess, vervolgens naar Bracknell waar we Manon ontmoeten, Isabelle en Lucas, drie Franse die ook werken in de aardappel. We besteden verschillende avonden met hen, soms te rillen samen rond de barbecue waar we aperitief organiseren en avond maaltijd. Omdat als in Frankrijk, de lente hier is en de bomen zijn ontluikende, Hier zij verliezen hun bladeren en de kou komt door Golf.

Behoud Bay avond

Behoud Bay klok

Als de 14, de 27 Maart is een dag van verlof voor ons, beter nog Max aangekondigd dat we niet tot maandag werken zal. We besluiten om te genieten van het weekend en rijden naar de north shore, vervolgens richting het westen waar we de zon vinden en de Oceaan. We brengen de nacht na de stad van pinguïn, behoud Bay, où nous nous cuisinons un couscous – enfin légumes et semoule 😉 – op de onderkant van de zonsondergang op de Straat Bass voor mijn verjaardag.

Pinguïn

In de omgeving van Wynyard

De zon ook begeleid ons zaterdag terwijl we onze ontdekking van het noordwesten van Tasmanië blijven. Na een stop bij de tabel Cape vuurtoren, een gentleman maakte ons borden aan de kant van de weg : in een paar minuten begint een korte vrije concert in een schuur. We stuitte op een twee weekend d’Akoestische leven van loodsen georganiseerd door Grote hART, families van boeren en kunstenaars verzameld in vijf schuren van de regio om te herontdekken muziek en hoorzitting, relaties met mensen die niet noodzakelijkerwijs consumenten van kunst meestal zijn.

Akoestische leven van loodsen

Tabel Cape vuurtoren

Na brunch bij Sisters Beach in het nationaal park van Rocky Cape, We rijden tot de stad van Stanley te beklimmen de moer : een vulkanische overblijfsel 143 meter hoog. Eenmaal gedaald, We genieten van een uitstekende ijs op de boysenberries, die we weten nog steeds niet de vertaling. Na een beetje onderzoek is de vertaling gemakkelijk, c’est une mûre de Boysen 🙂 ; Wat we geleerd hebben is dat het is het resultaat van een kruising tussen framboos en BlackBerry, yum !

Boven Stanley

De moer

Terwijl we besloten om te gaan brengen de nacht door op Marrawah te worden op een van de punten meest op westen van Tasmanië, een telefoontje van Suzie einde een aan onze epos : We hebben eindelijk te werken morgen om acht uur, besluit van de hogere sferen. Terugkeer van bijna drie honderd kilometer die we voeren elke helft, een beetje teleurgesteld met het einde van afgebroken weekend. Re-entry in aardappel, denk aan ons de volgende keer dat je eet potato chips ! 😀